Peru | Lima: Metropolde birkaç gün

Başkent Lima, Peru’ya uçakla geliyorsanız mecburi ilk noktanız. 33 milyon nüfuslu Peru’nun üçte birinin yaşadığı Lima oldukça büyük bir metropol denebilir. Peru seyahatimizde 3 kez Lima’ya gelip her birinde birkaç günümüzü burada geçirdik. Bu yazı ağırlıklı olarak ilk gidişimizdeki deneyimlerimizi içermekte.

4 Kasım’da Türkiye’den İspanya aktarması ile Peru’ya gelerek ilk kez Lima’ya indik. Havalimanında bisikletlerimizi kurup eşyalarımızı bisiklete aktardık ve şehir merkezine sürdük. Lima hakkında ilk gözlemlerimiz korkunç bir trafik (tır, kamyon vb herşey şehiriçinde), hiç susmayan kornalar ve trafik işaretlerini kimsenin umursamaması oldu.

Tarihi kent bölgesinden geçerek Miraflores’e vardık ve ilk iş internete ulaşmaya çalıştık. Yolda bir Starbucks’ta wifi bulup kalacak yer ararken Türkiye’den gelip 1 aydır Lima’da olan ve buraya yerleşip çalışmayı düşünen Yasin’le tanıştık. Güzel bir tesadüftü, bize bolca tüyo verdi. Hava kararmaya başladığından oradan ayrılıp internetten bulduğumuz kalınabilecek yerlere bakmaya başladık. Önceden indirdiğimiz çevrimdışı maps.me haritaları ile yol bulmakta zorlanmadık.

Hostel

Birkaç hostel dolaştıktan sonra Miraflores sahile yakın bölgede Alpes Lima Hostel‘de karar kıldık. Geceliği 100 sole banyosu olan bir oda tuttuk. Bisikletleri üzerindeki eşyalarla beraber odaya alabilmemiz iyi oldu. Lima, Peru geneline göre oldukça pahalı bir kent, fiyatlar başka yerlerin iki hatta üç katı civarında seyrediyor. Hostelin odasının düz ayak olması ve bir ortak mutfağı ve terası olması iyiydi ama oda çok da iç açıcı sayılmazdı.

Lima’ya ikinci ve üçüncü gelişlerimizde başka yerlerde kaldık. İlk denediğimiz The Secret Garden Hostel, Miraflores merkezinde güzel yalnız biraz fazlaca gürültülü bir hosteldi. Ortak banyolu oda 45 sol, Lima şartlarında epey ucuz olduğundan gürültüye rağmen burada devam etmek isterdik ama bisiklet bırakacak açık/kapalı hiçbir alanı bulunmuyor malesef o yüzden çıkmak zorunda kaldık.

Sonra yine Miraflores merkezinde Casa Suyay isimli bir otele yerleştik. Burası bildiğimiz otel, güzel bir lobisi oturma alanları vs olan epey de hoş bir oteldi hatta. Özel banyolu odaya kahvaltı dahil 117 sol ödedik (Bizim kendi hazırladığımız kahvaltılar her zaman pahalıya geldiğinden aslında mantıklı oldu). Bisikletlerimizi bırakabileceğimiz kapalı bir park yeri vardı bu da hem Huaraz bölgesine giderken bisikletleri gönül rahatlığıyla bırakmamızı sağladı hem de en son dönüş için bisikletleri kutularken bize çok faydası oldu.

Genel hatlarıyla Lima

Lima Pasifik kıyısında olan bir şehir ama deniz seviyesinden 100 metre yükseklikte falezlerin üzerinde kurulmuş. Deniz kıyısında sadece çöl kumları ve Panamerican otobanı bulunuyor. Evet çöl, yanlış duymadınız. Peru’nun kuzeyi hariç Pasifik kıyısındaki tüm hat çöl iklimine sahip. Gece gündüz sıcaklık farkları fazla ve Lima’da neredeyse her an puslu gri renkte olan bir gökyüzü olmasına rağmen güneşi çok yakıcı. Gece ise epey soğuk. Lima aslen bir çöl kenti olmasına rağmen kentte su kaynakları bulunuyor ve çok sayıda yemyeşil parka sahip.

Şehrin en işlek caddelerinin tam ortasından geçen çift yönlü uzun bir bisiklet yolu bulunuyor ve araçlar kendi trafik ışıklarını pek umursamamalarına rağmen bisiklet yollarını her zaman önceliğe alıyorlar.

Lima’ya ilk gelişimizde buradaki sınırlı zamanımızın çoğu birşeyleri arayarak geçti. Belirli bir merkez yok burada, kendi akışında bir metropol var ve bunun içinde kendi yolunuzu bulmanız gerekiyor dolayısıyla yabancılar için kolay bir kent değil. Metropol olduğuna bakarak İngilizce derdinizi anlatabileceğinizi düşünmeyin. Şehrin en turistik yerleri de dahil olmak üzere İngilizce konuşan insana rastlamak çok zor. Yemekler çok güzel ama hangi restoranın ne zaman açık olduğunu, neyin ne zaman yendiğini anlamak vakit alıyor.

Birkaç ayımızı Peru’da geçirdikten sonra Lima’ya ikinci ve üçüncü gelişlerimizde ise artık daha deneyimliydik. Zamanımızın çoğunu Miraflores bölgesinde geçirdik.

Lima, Peru’nun en büyük ve tüm sanayisinin (ve tüm nüfusun üçte birinin) toplandığı kenti olarak ülkenin kalan kısmından ciddi biçimde fark gösteriyor. Bu fark kır-kent çelişkisi olarak çok belirgin şekilde görülüyor, ama Lima da kendi içinde küçük bir bölge haricinde çoğunlukla kentli yoksullardan oluşan bir şehir. Bu çelişki Peru’nun siyasi ortamına da yansımış. Lima odaklı büyük sermaye kesimi sağ partileri desteklerken, ilk kez geçen sene seçimlerde kır temsiliyeti odaklı bir aday olan Pedro Castillo (Peru Libre isimli sol partiden girmiş) Cumhurbaşkanlığı seçimini kazanmış. Kongrede ise çoğunluk sağ partilerin vekillerinde olduğundan ülkede devamlı bir itiş kakış söz konusu. Kırsal nüfusun desteklediği Castillo’nun bu yüzden siyasette pek ömrü olmayacağı konuşuluyor, bilemiyoruz.

Merkez Miraflores

33 milyon nüfuslu Peru’da başkent Lima 10 milyon nüfusu ile ciddi bir metropol ve Peru’nun tüm zenginliği burada toplanıyor. Elbette Lima’nın da sadece belirli bölgelerinde.

Miraflores, şehrin ana merkezi. Meydan bölgesi Taksim’e, sahil bölgesi Nişantaşı’na benziyor. Meydan bölgesi her daim kalabalık ve kozmopolit bir yapıda; turistler, her tür restoran, eğlence kulüpleri, alışveriş merkezleri… Sahil tarafına gidildikçe üst tabaka yerleşim yerleri ağırlık kazanıyor. Sabah sporu yapanlar, sörften dönenler, pahalı restoranlar…

Miraflores sahil hattında falezler üzerinde parklar, bisiklet ve yürüyüş yolları bulunuyor. Falezlerin üzerinden yamaç paraşütü, aşağıda sörf yapılıyor. Ödüllü fine dining restoranlarına gastronomi turları düzenleniyor. Sadece buradan bakarsanız bir Peru Rüyası yanılsaması yaşamanız çok muhtemel ama gerçek Peru’nun bu olmadığını görmek için kırsala da gitmenize gerek yok, iki üç mahalle içeri gitmeniz yeterli.

Sahil hattında çok sayıda park var. Bunlardan en popüler olanı aşıklar parkı. Bu parkı dev bir öpüşen çift heykelinden tanıyabilirsiniz. Burası her saat özellikle de gün batımlarında kalabalık oluyor. Perulular buraya özel günlerinde fotoğraf çektirmeye çok geliyor.

Miraflores meydanda Kennedy Parkı merkez bir özellik taşıyor. Burası her gün yerli yabancı bir insan kalabalığıyla dolu. Minik anfi tiyatroda dans edenler, kendi müziğiyle eğlenenler oluyor. Parkta belediyenin seyyar tezgahlarında sandviçler, tatlılar, içecekler vb satılıyor (bunlar Peru’da gördüğümüz en pahalı seyyarlar idi). Parkta ücretsiz Wifi da var. Biz Miraflores’de bulunduğumuz zamanın çoğunluğunu bu parkta geçirdik, kocaman ağaçların üstünde uçuşan ilginç kuş sürülerini, parkta dans eden ya da gezinen insanları izlemek keyifli oluyor. Park akşamları 9 gibi kapanıyor bu arada.

Bohem Barranco

Miraflores Peru’nun Nişantaşı’sı ise Barranco da Kadıköy’ü olabilir.

Sahil hattından Barranco’ya gidildiğinde daha sıcakkanlı bir ortama giriyorsunuz. Lima’nın kültürel ve sanatsal merkezi burası gibi görünüyor. Cafe’ler, sokak müzisyenleri ile sokaklar cıvıl cıvıl.

Tarihi bölge

Lima’da Avrupa kentleri gibi bir tarihi bölge görmeyi beklemeyin. Kent İspanyol istilasından sonra gelen elitler tarafından oluşturulmuş, dolayısıyla tarihi de buna dayanıyor. Miraflores’den tarihi bölgeye gitmek için en uygun yol Metropolitan denen metrobüsü kullanmak. Regular C hattına binerek tarihi bölgeye en yakın olan Jiron de la Union durağında iniyorsunuz.

Tarihi meydan standart kolonyal mimari ile tasarlanmış. 3 kuvvet diyebileceğimiz din, devlet ve yerel yönetim her kolonyal meydanda olduğu gibi burada da temsil ediliyor. Dikdörtgen meydanın iki cephesi katedral ve piskoposluk binaları, bir cephesi başkanlık sarayı, diğer cephesi de belediye binası ile çevrili. Kolonyal üsluplu binalara burada dönemin başka bir sömürgesi Fas mimarisinden etkilenerek cumbalı balkonlar eklenmiş.

Başkanlık sarayında her gün 11:30’da askerlerin nöbet değişim töreni oluyormuş. Onu görmeyi bekledik ama galiba yılbaşı günü için gittiğimizden tören yoktu. Saat 12:00’de başkan Castillo iki üç arabalık bir konvoyla binanın arkasından tantanasız bir şekilde gözümüzün önünde çıkıp gitti. Biz fani Türkler tabii ki bu duruma pek şaşırdık 🙂 Bu arada başkanlık binasının hemen arkasından başlayan San Cristobal tepesine yayılan evler renk renk boyanmış, tepeye boya dökülmüş gibi duruyor, güzel olmuş.

Tarihi meydanın yanından başlayan Jiron de la Union caddesi, İstiklal caddesi gibi bir yer. Burada birçok mağaza bulunuyor, oldukça kabalık. Caddeyi bitirdiğinizde San Martin meydanına çıkıyorsunuz. Buradan biraz daha devam edildiğinde müzeler bölgesine geliniyor.

Hiçbiri bize ilginç gelmediğinden burada fazla vakit geçirmedik. Metropolitana‘nın Estacion Central durağından binerek Miraflores’e geri döndük.

Lima’da yeme içme

Öncelikle şunu söylemek gerekir: Lima gastronomik bir merkez. Dünyanın en iyi restoranları arasında birden fazla Lima restoranı bulunuyor. Peru’nun çok çeşitli coğrafyasının çok çeşitli nimetlerini güzel bir şekilde birleştirip çok güzel sunumlara imza atan restoranlar var. Hatta Lima’ya gastronomi turizmi bile yapılıyormuş. Bizi soracak olursanız: biz bu restoranların hiçbirini görmedik, bir yorum yapamayacağız 🙂

Biz Lima’da vatandaş ne yiyorsa aşağı yukarı onu yedik. Seyyarlar, menücüler, cevicherialar vb. Lima’da herşey genel olarak Peru ortalamasının üzerinde fiyatlandırılıyor, yeme-içme de aynı şekilde. Buradaki tavsiyelerimiz bütçesi dar gezginler için 🙂

Miraflores’de Calle Berlin sokağında çok iyi bir öğlen menücüsü var: El Pub Restobar. Menüler 12-13 sol, fakat hem çok çeşitli hem çok lezzetli. Lima’da zaten 10 sol’den aşağı menü bulunmuyor. (Cusco’da 5-6 sol’e yiyorduk).

Kennedy Parkı’nda butiffara (etli soğuk sandviç), picarones (lokma), meyve sucu, mısırcı benzeri seyyarlar var. Bunlar oldukça temiz, yalnız genel seyyar fiyatlarına göre epey pahalı. Miraflores ve Barranco’da belediye denetimliler hariç seyyarlara izin verilmiyor.

Merkez bölgede akşam yemeği (cena) menücüsü olarak sadece üç lokanta bulabildik. Yan yana olan bu minik lokantalar Kennedy Parkı’nın yanındaki Calle los Pinos’ta. Fiyatları 12 sol, yemekler pek güzel sayılmaz.

Miraflores meydana 20 dakika kadar uzaklıkta Av. Angamos Este bulvarı üzerinde çok iyi bir cevicheria var. Biz burayı Netflix’in sokak yemekleri belgeselinde görmüştük: Al Toke Pez. Minicik bir dükkan. Normalde açık tezgahta şef pişiriyor, önündeki sırada da herkes oturup hızlıca yiyip gidiyor zaten 10 kişi kapasiteli bir yer. Pandemide sadece paket servise geçmişler tabii, dolayısıyla biz oturamadık.

Ceviche + kızarmış deniz mahsülleri + deniz ürünlü pilav üçü bir arada bir combinado sipariş edip götürüp otelde yedik. Hepsi çok lezzetliydi. Bu üçlünün fiyatı 25 sol yanında bir de chicha morada veriyor içecek olarak. Pahalı tabii ama cevicherialar genel olarak bu fiyatlarda, hatta biraz meşhur olanları 40-50 sol civarında istiyor üçlü combinado’ya. Netflix meşhuru bu minik yer için oldukça makul bir fiyat.

Lima’dan çıkış

Lima, Peru’ya havayoluyla geliyorsanız gireceğiniz ilk şehir ama hiç kimse aslında Peru’ya Lima için gelmiyor. Buradan Cusco (Machu Picchu ve Kutsal Vadi), Puno (Titicaca gölü), Arequipa (Colca Kanyonu) gibi yerlere geçiş yapıyor. Peru gerçekten çok büyük bir ülke ve bu yerler arası mesafeler karayoluyla oldukça uzun sürüyor. Zamanı kısa olan turistler genellikle ülke içi uçak yolculuklarını tercih ediyor.

Bizim ilk planımızda Lima-Arequipa arası görülecek bir yer olmadığından o kısmı bisikletle geçerek zaman harcamak istemedik ve Arequipa‘ya otobüsle gitmeye karar verdik. Arequipa yazımıza buradan göz atabilirsiniz:

Peru | Arequipa: Kırsalın nabzını tutan kent

Atladığımız bu kısımda Nazca (meşhur çizgilerin olduğu yer), turistler arasında epey popüler olan Huacachina (çöldeki vaha kasabası) ve Ica (bağlar ve Pisco içkisinin merkezi) gibi yerler bulunuyor ama dediğimiz gibi bizim önceliğimiz bu kıyı hattı değildi. Fakat iki ay sonrasında Puno ve Cusco bölgesini gezmeyi bitirdiğimizde Pasifik kıyı hattını da merak ettiğimizden Ica’ya geldik ve Panamerikan otoyolundan Lima’ya kadar bisikletle geldik. Bu yazımıza da şuradan atlayabilirsiniz:

Peru | Ica’dan Lima’ya çölde bisikletle 9 gün

Lima’da iki otobüs terminali, birkaç da özel kalkış noktası bulunuyor. Arequipa Lima’ya 17 saat karayolu mesafesinde olduğundan danıştığımız kişiler “rahat” otobüsleri tercih etmemiz konusunda ısrarcıydılar. Bu “rahat” otobüsler terminalden değil kendi özel kalkış noktalarından kalkıyor, iki katlı otobüsler ve bütün olayları koltukların normalden daha fazla yatması. Bu da iyi mi kötü mü emin değiliz açıkçası 🙂 İsimleri Cruz del Sur ve ExcluCiva olan Av Javier Prado caddesinden kalkan iki firma önerilmişti, biz Cruz del Sur’dan aldık biletlerimizi. Kişi başı 155 sol koltuklara, ekstra bagaj olarak 30’ar sol de bisikletlere verdik. 17 saat molasız ve rahatsız bir yolculuk yaptık (otobüste wc var), bisikletlerin iki katlı otobüsün küçük bagajına girmesi çok problem oldu ve aşırı pahalıydı. Bir daha iki katlı otobüse binmemeye yemin ettik (ama bindik :)).

İkinci gelişimizde Huaraz‘a gitmek için, üçüncü gelişimizde ise artık Türkiye’ye dönmek için Lima’ya gelmiştik. Huaraz’a (ya da genel olarak kuzeye diyelim) gitmek için Estacion Central’in arka sokaklarındaki firmaların terminallerinden binmek gerekiyor. Huaraz yazımıza göz atabilirsiniz:

Peru | Huaraz: Dağ yürüyüşlerinin merkez üssü

Yurtdışında internet meselesi

Lima’dan ayrılmadan önce bir de Peru sim kartı ve paketi aldık. Birkaç operatör var, biz Bitel‘den aldık. Aylık 6 gb internetli pakete 30 sol verdik (sim kart için ekstra para verilmiyor). Bu paket dakika hakkı içermiyor ama gerek de yok zaten. Gelmeden önce bir telefonumuzda VoWiFi ayarlamıştık (Voice over Wifi: Roaming yapmadan wifi hattı iyi üzerinden normal telefon araması yapabildiğiniz ve karşıdan da aranabileceğiniz bir teknoloji). Diğer telefonumuza da Peru sim kartını takınca Wifi bulamayacağımız ortamlar için de hazırlıklı olmuş olduk.